آئین مستان

عاشقان در حجاب یکدگرند

پرتو آفتاب یکدگرند

گاه تصویر قاب یکدگرند

همه زیر نقاب یکدگرند

سعی دارند جلوه کم بکنند

خویش را وقف نام هم بکنند

فاطمیات یارهای همند

هر کدام افتخارهای همند

همه آیینه دارهای همند

دست بین مزارهای همند

گاه زینب گه ام کلثومند

هم‌طراز امام معصومند

این قبیله عجیب با ادبند

پیش هم ایستاده در عقبند

همگی غرق ذات منقلبند

در ظهور صفات هم نسبند

همگی در الست زاده شدند

همه پرچم به دست زاده شدند

می‌نویسم من  از شما خانم

می‌بری تا خدا مرا خانم

تو بزرگی و ما گدا خانم

السلام علیکِ یا خانم

ما گرفتار بام‌های توایم

از ولادت غلام‌های توایم

عصمت کامله تو را خوانند

عابده، فاضله تو را خوانند

عالمه، عامله تو را خوانند

حیدر قافله تو را خوانند

کوه توحید منجلی هستی

زینب دوم علی هستی

متشرع به دین و باور خود

متواضع کنار خواهر خود

تا شدی همره برادر خود

متوسل شدی به مادر خود

اقتدار حرم به دست تو بود

بعد عباس علم به دست تو بود

گریه بین شرار می‌کردی

شعله‌ها را مهار می‌کردی

پا برهنه فرار می‌کردی

دختران را سوار می کردی

همه‌جا کشتی نجات شدی

سر پناه مخدَّرات شدی

نان خود را به دختران دادی

سهم خود را به دیگران دادی

تو تسلّی به مادران دادی

معجرت را به خواهران دادی

گیسوی سوخته نقابت شد

گوشه‌ی آستین حجابت شد

به کجا کارها کشیده شده

سر بازارها کشیده شده

به پَرت خارها کشیده شده

معجرت بارها کشیده شده

خواهرت دیر کرد و افتادی

چادرت گیر کرد و افتادی

تا ز گودال سر در آوردی

خویش را نزد خواهر آوردی

سوی او دیده‌ی تر آوردی

رو به سوی برادر آوردی

خواهرانه به هم کمک کردید

نیزه را از دهن در آوردید

ای مقامت فراتر از مریم

ای شکوهت رساتر از حوا

ام کلثوم  خواهر زینب

عصمت الله دوم زهرا

پیش پایت تمام حور و ملک

در رکوع و سجود افتاده

نسل برتر ز خانواده نور

دخت مولا و فاطمه  زاده

ای حجابت فرشته را چادر

حوریان در طواف معجر تو

آن قدر ناز داری ای بانو

بال جبریل فرش معبر تو

از نفسهایت ای نسیم بهشت

بوی عطر و گلاب می آید

التماس دعای نیمه شبان

سوی تو مستجاب می آید

تو کجا و تبار ناپاکان

تو ملیکه ز عالم ملکوت

تو بهشتی چه نسبتی داری

به کویر و به دوزخ و برهوت

قرص خورشید و زمهیر سیاه

جمع ایمان و کفر ممکن نیست

هرکه این قصه را کند باور

به خدا شیعه نیست مؤمن نیست

انتهای عروج جبرائیل

اولین پله مقام شما

کربلا زنده مانده اما، با

خطبه زینب و کلام شما

مثل زینب غروب عاشورا

داغدار برادرت بودی

آمدی در حوالی گودال

و کمک حال مادرت بودی

دست سنگین عصر عاشورا

روی ماه تو را کبود، نمود

آن طرف زینبی که بود سپر

این طرف تو میان آتش و دود

مثل زینب  میان بزم شراب

تکیه گاه یتیم اربابی

کربلا؛ کوفه؛ شام؛ کرب و بلا

تا مدینه چو ماه، می تابی

زینب  و تو؛ مکمل عشقید

تو درخشنده؛ زینب  الماس است

ادبت در مقابل خواهر

در مثل، چون حسین و عباس  است